ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΚΑΠΟΥΚΙΝΩΝ ΣΤΟ ΛΕΟΝΤΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟ

Ο πατήρ Αγαθάγγελος στον κήπο της μονής που πρωτοκαλλιεργήθηκε η ντομάτα στην Αθήνα.

Οι πρώτες αναφορές για την ύπαρξη Ρωμαιοκαθολικής Μονής στην Αθήνα αφορούν στον 15ο αιώνα. Πρόκειται για την Μονή Αγίου Φράγκου, που βρισκόταν στην περιοχή του νυν Παναθηναϊκού Σταδίου και στην οποία ειχε κανεις πρόσβαση από την γέφυρα του Ιλισού. Να ήταν στον λόφου του Αρδητού, στον λόφο του Μετς ή στον λόφο του Αγίου Σπυρίδωνα Παγκρατίου; Εικασίες μόνον, αφού ό,τι είχε απομείνει κατεδαφίστηκε για την κατασκευή του τείχους του Χατζή Αλή Χασεκή το 1778, προκειμένου να προφυλαχθεί η πόλη από τις συμμορίες των Τουρκαλβανών. 

1658 Άφιξη και εγκατάσταση στην Αθήνα του πρώτου πατέρα του Τάγματος των Καπουτσίνων, Alexis de Sommevoir ή Sommavera. Φιλοξενήθηκε στο σπίτι του Γάλλου προξένου Jean Giraud.  

1666 Άφιξη από την Κωνσταντινούπολη του π. Simon de Compiègne, ο οποίος κατασκεύασε παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Αγιο Διονύσιο Αεροπαγίτη στην οικία του Γάλλου Προξένου. 

1669 Ο π. Simon ανοικοδομεί Μονή σε αγορασμένο οικόπεδο, στο οποίο βρίσκεται και το Μνημείο του Λυσικράτους, (αρχικά "Μνημείο του Δημοσθένους" και αργότερα "Φανάρι του Διογένους"). Βοηθοί του οι πατέρες Λουδοβίκος, Σεραφείμ και Βαρνάβας. Ο πατήρ Σεραφειμ κάποτε γυρνώντας από το Porto Leone (Πειραιάς) όπου είχε μεταβεί με τα πόδια για να εξομολογήσει Γάλλους ναυτικούς, έπεσε θύμα ληστείας από Τούρκο. Αλλά επειδή δεν βρηκε τίποτα αξίας επάνω του, το έκλεψε το κομποσκοίνι. 

Η μονή διέθετε και ξενώνα, Ο π. Simon χαίρει άκρας εκτίμησης, ώστε να τον έχουν ως πνευματικό σύμβουλο Παλαιολόγοι, Βενιζέλοι, Χαλκοκονδύληδες, μέχρι και μοναχοί της Μονής Πεντέλης. Υπήρξε διαμάχη με τον ιδιοκτήτη του οικοπέδου, διοτι απαγορευόταν η αγορά μνημείων από αλλοδαπό και οι πρόκριτοι αποφάσισαν την επιστροφή του οικοπέδου στον ιδιοκτήτη. Όμως ο π. Σίμων απευθύνθηκε στον καδή, ο οποίος αποφάσισε οτι τελικά μπορεί να κρατήσει το οικόπεδο, θεωρώντας τον πλέον Αθηναίο πολίτη. 

Στην μονή οι πατέρες δίδασκαν τους νέους γραφή, ανάγνωση, αριθμητική και Ιταλικά. 

Δύο φορές τον χρόνο, την εορταστική περίοδο των μπαϊραμιών επισκέπτονταν την μονή και οι Οθωμανές χανούμισες, προκειμένου κεραστούν και να θαυμάσουν τον κήπο μαδώντας τα λουλούδια των μοναχών. Η εύνοια των γυναικών έπαιζε ρόλο στην κατ' οίκον θετική επιρροή προς τους άντρες τους . 

1675 Ο Georges Guillet στο κλασσικό σύγγραμμά του Παλαιαί και Νέαι Αθήναι, δημοσιεύει τον χάρτη με τα πιο σημαντικά πρωτοχριστιανικά και βυζαντινά μνημεία των Αθηνών που είχαν σχεδιάσει οι καπουτσίνοι μοναχοί, για την εξυπηρέτηση των Ευρωπαίων επισκεπτών τους οποίους ξεναγούσαν στους αρχαιολογικούς χώρους.  

1687 Κατά την κατάληψη των Αθηνών από τον Fransesco Morosini, που είχε ως αποτέλεσμα τον βομβαρδισμό και την καταστροφή του Παρθενώνα, η μονή επιτάχθηκε και έγινε στρατηγείο τού Γερμανού ταγματάρχη τού Morosini, Maximilian William of Brunswick-Lüneburg. H ζημιά που προκάλεσαν στους χώρους της μονής οι άξεστοι Ενετοί στρατιώτες ήταν τέτοια, ώστε ο ο Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας να ζητήσει αποζημίωση, 

Ο Γερμανός ταγματάρχης του Morosini, Maximilian William of Brunswick-Lüneburg. Ο Ενετός καταστροφέας της Ακρόπολης ήταν πλαισιωμένος και από άλλους Ευρωπαίους όπως και ο Σουηδός Otto Wilhelm Königsmarck.

1751 Αναλαμβάνει ηγούμενος ο π. Αγαθάγγελος, ο οποίος ήταν και καλλιτεχνική φύση, Αναθέτει στον James "Athenian" Stuart την απεικόνιση της Μονής όπου διακρίνεται το Μνημείο του Λυσικράτους όπως και ο π. Αγαθάγγελος καθήμενος στον κήπο και το μποστάνι της μονής, Το 1755 φιλοτεχνείται δεύτερος πίνακας, από τον Γάλλο Julien-David Le Roy, αλλά η απεικόνιση είναι υπερβολική και ολίγον φαντασιακή. Και πάλι ο π. Αγαθάγγελος απεικονίζεται στην πύλη της μονής. 

1793 Η αντιθρησκευτική υστερία που ξέσπασε με την Γαλλική Επανάσταση και τον υποτιθέμενο Διαφωτισμό, ο αριθμός των καπουτσίνων μοναχών συρρικνώνεται δραματικά. Ιδιαίτερα στην Γαλλία. Ο π. Ελισσαίος εγκαταλείπει την Μονή, η οποία μένει κενή. Αυτό είναι και το τέλος της "Γαλλικής περιόδου", που θα δώσει αργότερα την θέση της στην Ιταλική. 

Την μονή καταλαμβάνει και εγκαθίσταται σε αυτήν ο γνωστός Γάλλος διπλωμάτης, "αρχαιολάτρης" και αρχαιοκάπηλος Louis-François-Sébastien Fauvel. Ο οποίος από μερικούς χαρακτηρίζεται και ως "ο πατέρας της αρχαιολογίας στην Ελλάδα".  Ο Fauvel εγκαταστάθηκε εδώ για λογαριασμό του Γάλλου διπλωμάτη και αρχαιοκάπηλου Marie-Gabriel-Florent-Auguste de Choiseul-Gouffier, ανταγωνιστή του Λόρδου Elgin. 

Οι κλεμμένες μετόπες του Παρθενώνα, στο Μουσείο του Λούβρου. 

O Gouffier αφαίρεσε και έστειλε στη Γαλλία ένα τμήμα της ζωφόρου του Παρθενώνα, μέρος της συλλογής γλυπτών που κληροδότησε μετά θάνατον στο Λούβρο, όπου βρίσκεται τώρα. Eνώ μνημεία που έκλεψε ο Fauvel βρίσκονται στο Λούβρο και το Βρετανικό Μουσείο (άγαλμα του Απόλλωνα). Η άδεια Μονή έτσι κατέστη κέντρο αρχαιοκαπηλίας. 

1797 Μπροστά στην παρακμιακή πορεία της Μονής των Αθηνών, ο π.Umberto, ηγούμενος της αδελφότητας Saint-Louis-des-Français της Κωνσταντινούπολης, παρακείμενης στην Γαλλική Πρεσβεία, στέλνει στην Αθήνα τον π. Urbano, με καταγωγή από την Genova για να ανακαταλάβει την Μονή. Όμως ο Γάλλος πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη Jean-Baptiste Annibal Aubert du Bayet έθεσε σαν όρο την μη εκδίωξη τού Fauvel από την Μονή αλλά την παραχώρηση σε αυτόν των μισών κτιριακών εγκαταστάσεων. 

Jean-Baptiste Annibal Aubert du Bayet. Γεννημένος στην Γαλλική Λουϊζιάνα της Βορείου Αμερικής. Υπηρέτησε ως πρόξενος της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη και στρατιωτικός εκπαιδευτής των Γενίτσαρων, στα νέα όπλα

Louis-François-Sébastien Fauvel. O Γάλλος αρχαιοδίφης - αρχαιοκάπηλος των Αθηνών

Marie-Gabriel-Florent-Auguste de Choiseul . Γάλλος διπλωμάτης και αριστοκράτης, πρεσβευτής στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 1784 μέχρι την πτώση της γαλλικής μοναρχίας και λόγιος της αρχαίας Ελλάδας. Αρχαιοκάπηλος με φιρμάνια από την Υψηλή Πύλη. 

1798 Μετά την Μάχη των Πυραμίδων μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας στις 21/7/1978 και την οδυνηρή για την Γαλλία ναυμαχία του Abu Qir που ακολούθησε, και κατά την οποία ο Γαλλικός στόλος κατεστράφη, οι Γάλλοι διπλωμάτες έπεσαν σε δυσμένεια. Σαν αποτέλεσμα, ο Fauvel εκδιώχθηκε από την Μονή και ο πατέρας Ουρβανός πήρε τον πλήρη έλεγχο της Μονής. Ο Fauvel όμως ειχε προλάβει να στείλει στον Choiseul-Gouffier 16 κιβώτια με αρχαιότητες. Ο π. Ουρβανός τώρα  είχε να αντιμετωπίσει έναν νέο βραχνά: Τον λόρδο Thomas Bruce, 7th Earl of Elgin ο οποίος από το 1801 που ήρθε στην Ελλάδα μέχρι το 1803 κατέγραφε και αποσπούσε αρχαιότητες. Μια εξ αυτών, και το Μνημείο του Λυσικράτη, που ήθελε να αποσπάσει από την Μονή των Καπουτσίνων. Το μνημείο σώθηκε χάρη στην αντίσταση των μοναχών. 

1810 Φιλοξενείται στην Μονή ο Λόρδος Βύρων 

1818 Η ΝΤΟΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΚΟΥΚΛΑ

Ο νέος ηγούμενος εκ Κωνσταντινουπόλεως, π. Φραγκίσκος, γνώρισε στους Αθηναίους την ντομάτα, την οποία καλλιέργησε στον κήπο της μονής. 

Ο ίδιος έφερε από την Γαλλία και μια κούκλα η οποία - προς έκπληξη των γυναικών - ανοιγόκλεινε τα μάτια. "Τούτο εθεωρήθη αξιοσημείωτον γεγονός, εις τους γυναικείους κυρίως πληθυσμούς και προ πάντων εις τας μητέρας, έτρεχον δε όπως ίδωσι το αξιοπερίεργον θέαμα.  Ο π. Φραγκίσκος έγερνε την πλαγγόνα και της έλεγε "clise matsia sou". Και μετά "anitse matsia sou" και την κρατούσε ορθή.

Μεταξύ των μαθητών του πατέρα Φραγκίσκου ήταν και ο παππούς τού ιστορικού Δημητρίου Καμπούρογλου (1852-1942), Άγγελος Γέροντας (1785-1862). Ο οποίος ήταν εκλεγμένος δημογέροντας (1820) αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης και Φιλικός. Μετά την απελευθέρωση διετέλεσε δήμαρχος Αθηναίων (1837, 1840).

1827 O εκ Σμύρνης π. Πολύκαρπος επιχειρεί να ανοικοδομήσει και να αναβιώσει την κατεστραμμένη από τους βομβαρδισμούς Μονή, που καταστράφηκε κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης και της πολιορκίας των Αθηνών το 1821. Λόγω της απαγόρευσης ανοικοδόμησης κτιρίων κοντά σε αρχαιολογικά μνημεία , αυτό δεν κατέστη εφικτό. Παραχωρήθηκε στους καπουτσίνους ο ορθόδοξος ναός του Προφήτη Ηλία, στο Σταροπάζαρο (Ρωμαϊκή Αγορά). Αλλά λόγω της γειτνίασης του με τον Ορθόδοξο ναό των Ταξιαρχών (Γρηγορούσα) υπήρξαν αντιδράσεις. Κι έτσι η ιδεα αυτή εγκαταλείφθηκε. Δυστυχώς, διότι μερικά χρόνια αργότερα ο ναός του Προφήτη Ηλία ήταν ένας από τους 72 που κατεδάφισε η μανία των Βαυαρών. Τα μπάζα των κατεδαφίσεων χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικό υλικό για την Μητρόπολη των Αθηνών. Μέχρι και η Καπνικαρέα είχε κινδυνεύσει. 

Ο ναός του Πρ. Ηλία βρισκόταν στην μικρή πλατεία μεταξύ Γρηγορούσας και Βιβλιοθήκης του Αδριανού. 

Ο ναός των Ταξιαρχών (νυν Γρηγορούσα) παρά την Ρωμαϊκή Αγορά και δίπλα του ο κατεδαφισμένος Προφήτης Ηλίας.

1835 Παραχωρείται στους μοναχούς Καπουτσίνους πρώην Οθωμανικός Μεντρεσές. Ενδέχεται να είναι το μουσουλμανικό ιεροσπουδαστήριο απέναντι από τους Αέρηδες, που τελικά κατεδαφίστηκε το 1898, αφού προηγουμένως είχε μετατραπεί σε φυλακή.

1865 Ολοκληρώνεται η κατασκευή του καθεδρικού ναού του Αγίου Διονυσίου επί της οδού Πανεπιστημίου.

1886 Ιδρύεται αρχικά ως ιεροσπουδαστήριο και Γυμνάσιο της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής το γνωστό Λεόντειο Λύκειο. Την διοίκηση ανέλαβαν το 1907  οι Μαριανοί αδελφοί. από την Κωνσταντινούπολη.